DENTRO DEL PROGRAMA DE CUARESMA DE LOS Y LAS JÓVENES QUE SE ESTÁN PREPARANDO PARA RECIBIR EL SACRAMENTO DE LA CONFIRMACIÓN, ESTABA PROGRAMADA LA ACTIVIDAD “CUARESMA Y ORACIÓN” QUE SE DESARROLLÓ EL VIERNES 4 DE MARZO A LAS 20,30 HORAS.

LA VIGILIA DE ORACIÓN FUE PREPARADA POR LOS MONITORES DE CONFIRMACIÓN Y TOMÁS, QUE LLEVÓ LA VOZ CANTANTE, NUNCA MEJOR DICHO, EN EL DESARROLLO DE LA MISMA, YA QUE SE TRATABA DE UNA VIGILIA DE ORACIÓN CON CANTOS.

POR ELLO, ADEMÁS DE LOS MUCHACHOS Y MUCHACHAS DE CONFIRMACIÓN, JUNTO CON SUS MONITORES, ASISTIMOS UNA BUENA REPRESENTACIÓN DEL CORO PARROQUIAL.

EN LA CAPILLA DEL SAGRARIO, EN LA PENUMBRA DEL MISMO, COMENZAMOS CON EL CANTO DE “EL ESPÍRITU DE DIOS ESTÁ AQUÍ”.

A CONTINUACIÓN, SE LEYÓ EL EVANGELIO DE SAN MARCOS, 8. 27-29A:

27 Salió Jesús con sus discípulos hacia los pueblos de Cesarea de Filipo, y por el camino hizo esta pregunta a sus discípulos: «¿Quién dicen los hombres que soy yo?»
28 Ellos le dijeron: «Unos, que Juan el Bautista; otros, que Elías; otros, que uno de los profetas.»
29 Y él les preguntaba: «Y vosotros, ¿quién decís que soy yo?»”

DESPUÉS DE UNA BREVE REFLEXIÓN PERSONAL, TOMÁS LEYO EL SIGUIENTE RELATO:

LA SILLA VACÍA

“Un Anciano se encontraba muy enfermo y llamaron al sacerdote para que lo asistieran espiritualmente.

Cuando llegó a la habitación el cura, advirtió que junto a la cama había una silla vacía, como si estuviese ocupada por alguien invisible.

El cura le pregunto si la silla le hacía algún servicio. El enfermo le contestó con una débil sonrisa: “Pienso que en ella, está Jesús. Hablo con Él. Un amigo me hizo comprender, ante mi problema para orar, que la oración consiste en hablar con Jesús como con un amigo. Desde entonces jamás se me ha hecho difícil orar”.

Unos días después, el anciano fue encontrado muerto por su hija. Estaba con la cabeza apoyada en la silla vacía que tenía siempre al lado de su cama.”

A INSTANCIAS DE TOMÁS, LOS PRESENTES FUIMOS MANIFESTANDO LO QUE NOS HABÍA SUGERIDO LA LECTURA Y CÓMO NOS HABÍA INTERPELADO.

A CONTINUACIÓN, ENTONAMOS EL SALMO 138:

“Señor, Tú me examinas y me conoces
Cuando me siento y me levanto
Tú me conoces. Tú me conoces

De lejos penetras mis pensamientos
Distingues mi camino y mi descanso
Tú me conoces. Tú me conoces

Tú me conoces, Tú me conoces. Tú me conoces

A dónde iré lejos de tu aliento
A dónde huiré de tu presencia
Tú me conoces Tú me conoces

Si digo que me sorba la tiniebla
Lo oscuro para ti, es claro como el día
Tú me conoces Tú me conoces

Tú me conoces, Tú me conoces. Tú me conoces

Tú has creado mis entrañas
Me  has tejido en el seno de mi madre
Tú me conoces Tú me conoces

Cuando en lo oculto me iba a formando
Tus ojos ya veían mis acciones
Tú me conoces Tú me conoces

Tú me conoces, Tú me conoces. Tú me conoces”

EL SALMO FUE SEGUIDO POR EL COMPARTIR DE LOS PRESENTES, ESPECIALMENTE LOS JÓVENES, QUE DESTACARON LO QUE PARA ELLOS ERA LO MÁS RELEVANTE.

PROSIGUIÓ LA VIGILIA CON EL CANTO:

“SEÑOR, ENSÉÑANOS A ORAR

SEÑOR, ENSÉÑANOS A ORAR,

A HABLAR CON NUESTRO PADRE DIOS.

SEÑOR, ENSÉÑANOS A ORAR,

A ABRIR LAS MANOS ANTE TI.

Orar con limpio corazón,

que sólo cante para Ti,

con la mirada puesta en Ti,

dejando que hables, Señor.

Orar buscando la verdad.

Cerrar los ojos para ver.

Dejarnos seducir, Señor,

andar por tus huellas de paz.

Orar hablándote de Ti,

de tu silencio y de tu voz,

de tu presencia que es calor,

dejarnos descubrir por Ti.

Orar también en sequedad,

las manos en tu hombro, Señor,

mirarte con sinceridad:

aquí nos tienes, háblanos.”

A CONTINUACIÓN SE LEYÓ EL EVANGELIO DE SAN LUCAS, 11, 1-4

“1Una vez que estaba Jesús orando en cierto lugar, cuando terminó, uno de sus discípulos le dijo: «Señor, enséñanos a orar, como Juan enseñó a sus discípulos». 2Él les dijo: «Cuando oréis, decid: “Padre, santificado sea tu nombre, venga tu reino, 3danos cada día nuestro pan cotidiano, 4perdónanos nuestros pecados, porque también nosotros perdonamos a todo el que nos debe, y no nos dejes caer en tentación”»”

CON EL “PARE NOSTRE”  ORAMOS CANTANDO TODOS EN LA LENGUA DE NUESTRA TIERRA:

“Pare nostre que esteu en el cel,
Sigui santificat el vostre nom,
Vingui a nosaltres el vostre Regne,
Faci’s la vostra voluntat,
Així a la terra com es fa en el cel.
El nostre pa de cada dia,
Doneu-nos Senyor el dia d’avui.
I perdoneu les nostres culpes,
Així com nosaltres perdonem,
No permeteu que nosaltres, Caiguem en temptació.
Ans deslliureu-nos de qualsevol mal.
No permeteu que nosaltres caiguem entemptació.
Ans deslliureu-nos de qualsevol mal. Amen”

A CONTINUACIÓN AMPARO, LA MONITORA EXPLICÓ LA ACTIVIDAD QUE IBAMOS A REALIZAR. ANTE NOSOTROS, EN EL ALTAR, TENÍAMOS UN CARTEL CON LA PANTALLA SIMULADA DE UN MÓVIL ABIERTO EN LA APLICACIÓN DE ENVÍO DE MENSAJES. HABÍAMOS FORMADO UN GRUPO DE WHATSAPP LLAMADO “LOS AMIGOS DE JESÚS”. SE TRATABA DE ESCRIBIRLE CADA UNO EN UN POST-IT LO QUE QUERÍAMOS DECIRLE O PEDIRLE DIRECTAMENTE A ÉL. LUEGO UNO A UNO FUIMOS PEGANDO EN LA PANTALLA NUESTROS MENSAJES.

LA VIGILIA TERMINO CON EL CANTO DE SEAMOS UN SÓLO CORAZÓN:

“Seamos un solo corazón, seamos un solo corazón

Que no haya nada que nos separe, seamos un solo corazón.”